Ocieplanie pianką poliuretanową

Jednym z najważniejszych elementów w trakcie budowy domów jest dbałość o jego właściwe ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. Zimą, problemem może być oprócz niedogrzania pokoi pomimo dodatkowych źródeł ogrzewania, które również mają swoją cenę, a także występująca z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do wytrzymania, co w wyniku może łączyć się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych kilka sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych należą pianka PUR (poliuretanowa) oraz wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje zalety i wady, jednak istnieje wiele czynników, oddziałujących na ich częste wykorzystanie.

Pianka PUR

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, charakteryzującą się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka stopniowo rozrasta się, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża oraz wypełnienia wszystkich zakamarków. To oznacza, że ten sposób izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony oraz niweluje ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa typy: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica między nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa posiada doskonała izolację termiczną (niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Po wyschnięciu jest bardzo twarda, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza wspaniałym dopasowaniem do podłoża, należą w głównej mierze szybka aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Mimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, stopień wodoszczelności w przypadku obu jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością dużym plusem, dlatego że jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest także dobra w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba zaliczyć przede wszystkim koszty. Za piankę dobrej klasy zapłaci się wyższą cenę, niż na przykład za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada także gorzej w przypadku odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, czyli jest łatwo zapalna, jednak w płomieniu topi się oraz zwęgla, a po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też wiele obaw, co do korzystania z pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce zaledwie w trakcie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy nakładaniu zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest równie często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Porządnie izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Ponadto dobrze ułożona, będzie przez lata zachowywać swoje właściwości, których także jest wiele. Zazwyczaj są to płyty, maty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu lub kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. Żeby powstała mata lub płyta, dostarczony materiał roztapia się w odpowiedniej temperaturze, a potem rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice oraz nadaje odpowiedni kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą izolacyjność od skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość oraz bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny mineralnej jest jej absolutna odporność na działanie ognia. Przyznano jej najwyższą klasę A, czyli stanowi barierę ochronną w trakcie pożaru. Dodatkowym plusem jest świetna izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na urazy mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też zauważyć, że jej koszt jest mniejszy w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt szybko, jednak jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może prowadzić do rozwoju pleśni i grzybów. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może zostać źle położona, dlatego że trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w trakcie jej nakładania, dlatego tak samo jak przy korzystaniu z pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, by była źródłem uczulenia w trakcie użytkowania domu.

Pianka PUR kontra wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje wady i zalety, jednak dla każdej z nich znajdą się właściwe zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma tworzywami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak koszty ciężar, ognioodporność czy ryzyko pochłaniania wilgoci i samemu zdecydować, jakie rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.